Osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego

Liczba pacjentów cierpiących na osteochondrozę rośnie każdego roku, a choroba jest nieodpadnie młoda - kilka dekad temu problem ten dotyczył głównie osób starszych, ale teraz często odczuwa się nawet dla tych, którzy nie mają nawet 30. A jedną z jego najczęstszych form jest osteochondroza kręgosłupa lędźwiowego, które codzienne ma maksymalne obciążenie, które uruchamiają procesy degeneracyjne i przerywające się i przenikani. Oprócz ciągłego bólu, który zakłóca normalne życie, osteochondroza bez terminowej opieki medycznej jest pełna poważnych powikłań, co oznacza, że bardzo ważne jest rozpoznanie swoich pierwszych znaków w czasie i rozpoczęcie walki z nim.

Osteochondroza lędźwiowa

Skąd pochodzi osteochondroza

Pytanie jest dalekie od prostego, ponieważ naprawdę istnieje wiele czynników zdolnych do prowokowania tej choroby. Może to być zarówno fizjologiczne cechy ciała, jak i niezdrowy styl życia, dieta, a nawet program ułożony genetycznie. Ogólnie rzecz biorąc, wśród głównych przyczyn rozwoju osteochondrozy regionu lędźwiowego, można rozróżnić:

  • Nieprawidłowy rozkład obciążenia kręgosłupa (nieprawidłowa postawa, materac z słabej jakości lub krzesło biurowe itp.);
  • Siedzący tryb życia;
  • częste naprężenia;
  • niezdrowe nawyki;
  • skromna dieta, prowadząca do niedoboru niezbędnych witamin i pierwiastków śladowych;
  • hipotermia;
  • Patologia struktury układu mięśniowo -szkieletowego, na przykład krzywizna kręgosłupa, płaskie stopy itp.;
  • nadwaga;
  • naruszenie metabolizmu;
  • Urazy kręgosłupa;
  • przeniesione choroby zakaźne;
  • przewlekłe procesy zapalne, przede wszystkim związane z chorobami stawowymi;
  • Genetyczne predyspozycje.

Grupa ryzyka obejmuje również osoby, których działania zawodowe są związane ze znaczącymi obciążeniami, na przykład sportowcy i tych, którzy muszą być w tej samej pozie przez długi czas: nauczyciele, pracownicy biurowe, kierowcy, kelnerzy, fryzjerzy itp.

Ponadto osteochondroza często staje się wynikiem innych chorób, na przykład zaburzeń w wątrobie lub przewodzie pokarmowym (u około 30% pacjentów), sercu, a także zapaleniu jajników u kobiet i zapalenia grupy gruntowej u mężczyzn. W tym przypadku istniejące patologie wywołują skurcze mięśni i naczyń, powodując głód tlenu i zmiany dystroficzne. W związku z tym tkaniny tworzące kręgi i dyski międzykręgowe, cierpiące na brak odżywiania, są stopniowo niszczone - rozwija się osteochondroza regionu lędźwiowego.

Objawy choroby

Na jakich objawach można rozpoznać w osteochondrozie kręgosłupa lędźwiowego i czy jest to realistyczne, dopóki choroba nie nabierze pędu? Niestety we wczesnych stadiach ta dolegliwość w wielu przypadkach przebiega prawie bezobjawowo, a od czasu do czasu niewielki dyskomfort z tyłu powstaje od czasu do czasu, jest najczęściej odpisywany do normalnego zmęczenia. Jest to jego główne niebezpieczeństwo - podczas gdy osteochondroza może być nadal radzeniem sobie bez konsekwencji, trudno jest wykryć, a gdy problem staje się oczywisty, znacznie trudniej jest spowolnić procesy patologiczne.

Najważniejszym znakiem tej patologii jest silny ból dolnej części pleców, często rozprzestrzeniający się na całe plecy, pośladki i nogi. W pierwszych etapach jest to głównie bolesne lub ciągnięte i występuje dopiero po wysiłku fizycznym lub nagłe ruchy. Z czasem okresy względnej przerwy, gdy pacjent nie odczuwa bólu i dyskomfortu, staje się krótszy i stopniowo nieprzyjemne odczucia w dolnej części pleców zamieniają się w swoich stałych towarzyszy. Ponadto istnieją zaostrzenia, gdy ból staje się intensywny i ostry, a nawet najbardziej nieistotne obciążenie może wywołać atak, aż do kaszlu lub kichania.

Istnieją dodatkowe oznaki osteochondrozy lędźwiowej:

  • sztywność ruchów;
  • zmniejszenie wrażliwości i mrowienie nóg;
  • naruszenie pocenia się;
  • osłabienie mięśni;
  • Sucha i obierająca skórę.

W ostatnich etapach pacjenci mogą mieć trudności z kontrolą oddawania moczu i defekacji z powodu szczypania rdzenia kręgowego, a mężczyźni mają zaburzenia erekcji.

Stopień osteochondrozy lędźwiowej

Deformacje dysku dla osteochondrozy lędźwiowej

W sumie wyróżnia się 4 główne stadium rozwoju choroby. Dla 1 deformacja dysków międzykręgowych jest słabo wyrażona - są to małe pęknięcia wewnątrz włóknistego pierścienia, które powodują nieprzyjemne odczucia. Osteochondroza pierwszego stopnia charakteryzuje się napadowym bólem, który występuje tylko z ostrymi ruchami i ciężarami podnoszącymi. Mówimy o Lumbago, to znaczy draniu w dolnej części pleców w odpowiedzi na próbę zmiany niewygodnej pozycji ciała. Ponadto na 1 stadium choroby pacjenci często cierpią na skurcze mięśni i obrzęk.

Osteochondroza lędźwiowa drugiego stopnia zaczyna się od lumbalgii - ból i dyskomfort rosną i pojawiają się regularnie, a aby poprawić dobre samopoczucie, już nie wystarczy po prostu położyć się i zrelaksować. Proces niszczenia włóknistego pierścienia trwa, a same kręgi nabierają niezdrowej ruchliwości - odległość między nimi zmniejsza się, a zakończenia nerwowe są ściśnięte. W rezultacie pacjent ma intensywne bóle, a także alternatywne odczuwanie ciepła i zimna, zwiększone pocenie się i drętwienie skóry.

Etap 3 osteochondrozy to okres tworzenia przepuklin międzykręgowych. Pierścień włóknisty pęka, a zawartość jądra, wypychając naczynia i korzenie nerwowe, wypada. Jednocześnie pacjenta dręczy się ostre bóle, które ścigają go prawie bez przerwy. Okresowo, w dotkniętym obszarze wrażliwość zmniejsza się lub całkowicie znika, aw przeciwnych przypadkach może ona zwiększyć boleśnie i towarzyszyć od uczucia mrowienia i pieczenia. Na tym etapie osteochondrozy nawet nie -specjaliści zauważa deformację kręgosłupa - pacjentów rozwija krzywiznę kręgosłupa zgodnie z rodzajem lordozy, kifozy lub skoliozy.

Czwarty stopień choroby jest najcięższy - kręgosłup jest bardzo zdeformowany, pacjenci cierpią na stały ból, a każdy ruch dla nich zamienia się w prawdziwy problem. Wynika to z prawie całkowitego zniszczenia dysków międzykręgowych, w wyniku czego kręgi są maksymalnie zbieżne, a nawet w kontakcie. W takim przypadku ściskanie rdzenia kręgowego może spowodować porażenie kończyn dolnych. Jeśli nie zaczynasz leczenia na czas, przechodząc na czwarty etap, osteochondroza jest w stanie uczynić osobę niepełnosprawną przez resztę życia.

Diagnoza osteochondrozy

Diagnoza osteochondrozy lędźwiowej

W przypadku bólu dolnej części pleców większość pacjentów najpierw idzie po poradę do terapeuty, który, jeśli pojawiają się odpowiednie objawy, wysyła je do dalszego badania do neurologa. Z kolei przeprowadza inspekcję, zbiera anamneza i przepisuje badania sprzętowe w celu dokonania dokładnej diagnozy i określania stopnia zaniedbania choroby.

Podczas gromadzenia anamnezy głównym zadaniem specjalisty jest znalezienie natury nieprzyjemnych odczuć, ich lokalizacji, intensywności i czasu trwania, a także zrozumienie, jaką częstotliwość zdarza się zaostrzenia choroby, które z reguły poprzedzają i jakie miary przynoszą ulgę pacjentowi. Ponadto, aby postawić diagnozę, styl życia pacjenta, jego zwykła dieta, cechy aktywności zawodowej, obrażenia i istniejące choroby, w tym dziedziczne, są ważne.

Kontrola pozwala ocenić możliwości silnika pacjenta (postawa, chód, objętość ruchów), obecność tonu i skurczów mięśni, a także określić poziom czułości w dotkniętym obszarze.

Możesz jednak uzyskać pełny obraz tylko za pomocą badań sprzętowych: radiografia, CT i MRI. X -Ray pozwala zobaczyć naruszenia struktur kręgosłupa, ocenę stanu dysków międzykręgowych i z czasem rozpoznania tendencji do zmniejszania światła między kręgami. Tomografia komputerowa w tym przypadku jest bardziej pouczająca - umożliwia dosłownie zajrzenie do kręgosłupa i zbadać istniejące patologie. A z kolei MRI podaje wyczerpujące informacje na temat stanu rdzenia kręgowego, zakończeń nerwowych, mięśni i naczyń krwionośnych, co jest niezwykle ważne nie tylko dla diagnozy „osteochondrozy lędźwiowej”, ale także w celu ustalenia stopnia zaniedbania choroby.

Metody leczenia

Fizjoterapia osteochondrozy lędźwiowej

Aby z powodzeniem poradzić sobie z osteochondrozą lędźwiową, pacjenci potrzebują złożonej terapii, z konieczności leczenia lekami, procedur fizjoterapeutycznych, specjalnej gimnastyki, masażu, a także stosowania tradycyjnych przepisów na leki, które poprawiają wpływ stosowania tradycyjnych metod.

Priorytetowym zadaniem, które należy rozwiązać poprzez rozpoczęcie leczenia osteochondrozy lędźwiowej, jest złagodzenie zespołu bólu, ponieważ podczas zaostrzenia choroby nie można zastosować wielu metod terapeutycznych, takich jak fizjoterapia i terapia wysiłkowa. W tym celu pacjentów przepisywane są środki przeciwbólowe i zastrzyki, a także niesteroidowe leki przeciwzapalne. To to ostatnie są głównym składnikiem leczenia osteochondrozy (radzą sobie nie tylko z jej objawami, ale także wpływają na przyczyny, które wywołują ich wygląd. W najtrudniejszych przypadkach glukokortykosteroidy są wykorzystywane do zwalczania procesu zapalnego, które najczęściej wprowadzane są bezpośrednio do głębokich tkanek w strefie uszkodzeń wraz z nowokainą lub lidokainą.

Ponadto pacjenci z osteochondrozją potrzebują preparatów do usuwania skurczów mięśni - przeciwdrgawków i rozluźników mięśni, chondroprotektory, które przywracają uszkodzoną tkankę chrząstkową oraz grupę witaminy B, które wzmacniają funkcje ochronne organizmu i zmniejszają reflektor.

Po malowaniu bólu procedury fizjoterapeutyczne wychodzą na pierwszy plan w leczeniu osteochondrozy. Mówimy o zastosowaniu terapii laserowej, magnetoterapii, ultradźwięków, elektroforezy, akupunktury, kąpieli błotnej, zastosowań parafinowych itp., Które skutecznie radzą sobie z dyskomfortem i bólem oraz ustalają wynik uzyskany z przyjmowania leków.

Ważne miejsce w walce z osteochondrozą regionu lędźwiowego jest kierowane ćwiczeniami fizjoterapii - podlegają regularnym wykonywaniu, zestawy ćwiczeń specjalnie zaprojektowanych dla takiego przypadku znacznie poprawiają stan pacjenta, zwracając mu wolność ruchu prawie w całości. A profesjonalny masaż pomoże skonsolidować sukcesy, które doskonale osiąga skurcze mięśni. Nietradycyjna medycyna, która oferuje osteochondrozę, odgrywa w tej sprawie nie tylko skuteczną rolę, nie tylko skuteczną w zwalczaniu tej dolegliwości, ale także bezpieczniejszej niż wiele leków syntetycznych.

Dlaczego osteochondroza lędźwiowa jest niebezpieczna?

Niebezpieczeństwo ostechondrozy lędźwiowej

Oprócz intensywnego bólu, który często czyni życie pacjenta z osteochondrozą lędźwiową naprawdę nie do zniesienia, osoby z taką diagnozą są ograniczone zdolnościami ruchowymi, a na ostatnich etapach choroby niektóre z nich można całkowicie utracić. Mówimy o paraliżu kończyn dolnych, które mogą rozwinąć się w wyniku kompresji rdzenia kręgowego. W najbardziej ekstremalnym przypadku osteochondroza jest w stanie prowadzić nawet na śmierć, jeśli występuje znaczne uszkodzenie skorupy rdzenia kręgowego.

Ale nawet nie osiągając 4 etapów, osteochondroza lędźwiowa poważnie podważa zdrowie ludzkie. Często kończy się tworzeniem przepuklin międzykręgowych, wymagających długotrwałego i złożonego leczenia, aw niektórych przypadkach oraz interwencji chirurgicznej. Ponadto ściskanie naczyń krwionośnych, które są charakterystyczne dla osteochondrozy, może prowadzić do powstawania niebezpiecznej stagnacji i naruszać pracę innych narządów wewnętrznych. U pacjentów z taką diagnozą układ geniturinarny często cierpi - osteochondroza lędźwiowa jest w stanie wywołać problemy z jajnikami, macicą i przyrostami u kobiet i zaburzeń erekcji u mężczyzn.

Oczywiste jest, że na czas rozpoznania objawów osteochondrozy, szukania pomocy i rozpoczęcia złożonego leczenia - zadanie jest niezwykle ważne. Ale rola zapobiegania jest nie mniej ważna w tej sprawie - przy jego pomocy można zmniejszyć ryzyko rozwoju choroby i utrzymanie dobrego zdrowia. Mówimy o regularnym, ale umiarkowanym wysiłku fizycznym, zdrowym stylu życia, zrównoważonej diecie, zgodności z systemem picia i badaniom specjalistów, którzy mogą zidentyfikować możliwe problemy na najwcześniejszych stadiach.

Należy pamiętać, że osteochondroza regionu lędźwiowego jest poważną chorobą, która jest wyjątkowo niebezpieczna dla zdrowia ignorowania objawów. Tylko poprzez rozpoznając chorobę w czasie i rozpoczynając leczenie, możesz spowolnić procesy patologiczne i przywrócić pacjenta do prowadzenia zwykłego stylu życia. W przeciwnym razie konsekwencje mogą być najbardziej godne ubolewania, do niepełnosprawności, których pacjent nie będzie już w stanie się pozbyć.