Artroza stawu biodrowego

Arthrozia stawu biodrowego (odkształcająca się artroza, koksartroza, osteoartroza) jest powoli postępującą chorobą zwyrodnieniową-dystroficzną, prowadzącą z czasem do zniszczenia dotkniętego stawu, uporczywego bólu i ograniczania ruchliwości.

Choroba dotyka ludzi w wieku powyżej 40 lat, kobiety zachorują kilka razy częściej niż mężczyźni.

W ogólnej strukturze artrozy artroza stawu biodrowego należy do wiodącej roli. Wynika to z powszechnej wrodzonej patologii stawów biodrowych (dysplazji), a także znaczącego wysiłku fizycznego, na które te stawy są podatne.

Czynniki ryzyka i przyczyny artrozy stawu biodrowego

W patologicznym mechanizmie rozwoju artrozy stawu biodrowego główna rola należy do zmiany właściwości fizykochemicznych płynu maziowego (wewnątrz artystycznych), w wyniku czego staje się on bardziej gęsty i lepki. To pogarsza jej cechy smarowania. Podczas poruszania się stawowe powierzchnie chrząstki zaczynają ocieranie się o siebie, stają się szorstkie, pokryte pęknięciami. Małe cząsteczki chrząstki hialiny są porzucane i wpadają w jamę stawową, powodując rozwój aseptycznego (nieinfektywnego) zapalenia w niej. Gdy choroba przechodzi w proces zapalny, w procesie zapalnym wciąga się tkanka kostna, co prowadzi do aseptycznej martwicy odcinków głowy kości udowej i powierzchni panewki, tworzenia osteofitów (wzrost kości), wzmacniającym stężenie palenia i powodując ciężki ból.

W późnym zakresie artrozy stawu biodrowego zapalenie jest również wrzucane do otaczającego stawu tkanki (naczynia krwionośne, nerwy, więzadła, mięśnie), co prowadzi do pojawienia się objawów zapalenia stawów. W rezultacie staw biodrowy jest całkowicie zniszczony, jego funkcje są utracone, ruch w nim ustaje. Ten stan nazywa się Ankylosis.

Przyczyny artrozy stawu biodrowego:

• wrodzona warga ud;
• Dysplazja biodra;
• aseptyczna martwica głowy kości udowej;
• Choroba Petersa;
• urazy stawu biodrowego;
• zakaźne zapalenie stawów stawu biodrowego;
• gonartroza (odkształcająca osteoartroza stawu kolanowego);
• osteochondroza;
• Nadwaga;
• Sporty profesjonalne;
• płaskie stopy;
• skrzywienie kręgosłupa;
• Siedzący tryb życia.

Patologia nie jest dziedziczona, ale dziecko dziedziczy cechy struktury układu mięśniowo -szkieletowego od rodziców, co może powodować artrozę stawu biodrowego w tych warunkach. To wyjaśnia fakt istnienia rodzin, którego występowanie jest wyższe niż w populacji ogólnej.

Formy choroby

W zależności od etiologii artroza stawu biodrowego jest podzielona na pierwotne i wtórne. Wtórna artroza rozwija się na tle innych chorób stawu biodrowego lub jego obrażeń. Podstawowa forma nie jest powiązana z poprzednią patologią, przyczyna jej rozwoju często nie jest możliwa, w tym przypadku mówią o idiopatycznej artrozy.

Coksartroza jest jedno- lub dwustronna.

Gradacja

Trzy etapy (stopień) wyróżniają się podczas artrozy stawu biodrowego:

1. Początkowe - zmiany patologiczne są nieznacznie wyrażane, pod warunkiem, że terminowe i odpowiednie leczenie jest odwracalne.
2. Postępująca koksartroza - charakteryzująca się stopniowym wzrostem objawów (ból stawu i upośledził jego ruchliwość), zmiany w tkankach stawowych są już nieodwracalne, ale terapia może spowolnić procesy zwyrodnieniowe.
3. Ostateczny - ruch w stawie jest utracony, powstaje ankyloza. Leczenie jest możliwe tylko chirurgicznie (zastępując staw sztucznym).

Operacje endoprotetyczne w 95% przypadków zapewniają całkowite przywrócenie mobilności kończyn, przywracają wydajność pacjenta.

Objawy artrozy stawu biodrowego

Główne oznaki artrozy stawu biodrowego:

• ból w pachwinie, biodrach i kolanie;
• uczucie sztywności w dotkniętym stawie i ograniczenie jego ruchliwości;
• kalectwo;
• ograniczenie uprowadzenia;
• Zmiany atroficzne w mięśniach uda.

Obecność niektórych objawów artrozy stawu biodrowego, a także ich nasilenie zależą od stopnia choroby.

W pierwszym stopniu artrozy stawu biodrowego pacjenci narzekają na ból w dotkniętym stawie, który występuje pod wpływem aktywności fizycznej (długotrwałe chodzenie, bieganie). W niektórych przypadkach ból jest zlokalizowany w obszarze kolana lub uda. Po krótkim odpoczynku ból samodzielnie przechodzi. Objętość ruchów kończyn jest całkowicie zachowana, chód nie jest zepsuty. Na radiogramie odnotowano następujące zmiany:

• niewielki nierównomierny spadek światła szczeliny stawowej;
• Osteofity znajdujące się na wewnętrznej krawędzi krętli.

Wszelkie zmiany z szyi i głowy kości udowej nie są wykrywane.

W przypadku II stopnia artrozy stawu biodrowego ból również pojawia się w spoczynku, w tym w nocy. Po aktywności fizycznej pacjent zaczyna utykać, powstaje charakterystyczny chód „kaczki”. Tak więc pojawiają się bóle początkowe - po długim okresie nieruchomości pierwsze kilka kroków powoduje ból i dyskomfort, które następnie przechodzą, a następnie powracają po długim obciążeniu. W dotkniętym stawie objętość ruchów (uprowadzenie, rotacja wewnętrzna) jest ograniczona. Radiograf pokazuje, że szczelina stawowa jest nierównomiernie zawęziona, a jej światło wynosi 50% norm. Osteofity znajdują się zarówno wzdłuż wewnętrznej, jak i zewnętrznej krawędzi jamy stawowej, wykraczając poza granice chrząstki. Kontury głowy kości udowej stają się nierówne z powodu deformacji.

Z III stopniem artrozy stawu biodrowego bólu, intensywnego i stałego, nie zatrzymywania się w nocy. Chodzenie jest znacznie trudne, pacjent jest zmuszony polegać na lasce. Objętość ruchów w dotkniętym stawie jest ostro ograniczona, później całkowicie się zatrzymuje. Ze względu na atrofię mięśni bioder miednica odchyla się w płaszczyźnie czołowej, a kończyna jest skrócona. Próbując zrekompensować to skrócenie, pacjenci podczas chodzenia są zmuszeni odrzucić ciało w kierunku zmiany, co dodatkowo zwiększa obciążenie bólu. Na radiogramach wykryto wiele wzrostów kości, znaczne zwężenie szczeliny stawowej i wyraźny wzrost głowy kości udowej.

Diagnostyka

Diagnoza artrozy stawu biodrowego opiera się na danych klinicznego obrazu choroby, wynikach badania lekarskiego i badań instrumentalnych, wśród których główna wartość należy do metod wizualizacji - radiografii, obliczonej lub magnetycznej obrazowania rezonansu. Pozwalają nie tylko na określenie obecności artrozy stawu biodrowego i oceny jego stopnia, ale także na zidentyfikowanie możliwej przyczyny choroby (uraz, młodzieńcza epifysioliza, choroba Petersa).

Diagnoza różnicowa artrozy stawu biodrowego z innymi chorobami układu mięśniowo -szkieletowego jest dość skomplikowana. W zakresie II i III artrozy stawu biodrowego rozwija się zanik mięśni, który może powodować intensywny ból w stawie kolanowym charakterystycznym dla napędu lub gonartrozy (choroby stawu kolanowego). W przypadku diagnozy różnicowej tych stanów wykorzystywane jest dotyczenie stawów kolanowych i biodrowych, określana jest objętość ruchu w nich, a są one również badane przez radiologiczne.

W chorobach kręgosłupa w niektórych przypadkach ściskano korzenie nerwowe rdzenia kręgowego z rozwojem zespołu bólu. Ból może promieniować do obszaru stawu biodrowego i naśladować obraz kliniczny jego porażki. Jednak natura bólu z zespołem promieniowym jest nieco inna niż w przypadku artrozy stawu biodrowego:

• Ból występuje w wyniku podnoszenia ciężaru lub ostrego niezręcznego ruchu, a nie pod wpływem wysiłku fizycznego;
• Ból jest zlokalizowany w pośladku, a nie w regionie pachwinowym.

W zespole promieniowym pacjent może spokojnie zabrać nogę na bok, podczas gdy przy artrozy stawu biodrowego uprowadzenie jest ograniczone. Charakterystyczny znak zespołu promieniowania jest pozytywnym objawem napięcia - pojawienie się ostrego bólu podczas próby podniesienia prostej nogi na plecach pacjenta.

Arthrozia stawu biodrowego wpływa na ludzi w wieku powyżej 40 lat, kobiety zachorują kilka razy częściej niż mężczyźni.

Arthrozę stawu biodrowego należy również odróżnić lojalnym bursiem (zapalenie kręgosłupa). Vable Bursitis rozwija się szybciej, w ciągu kilku tygodni. Zwykle poprzedza go znaczący wysiłek fizyczny lub obrażenia. W tej chorobie ból jest znacznie bardziej wyraźny niż w przypadku artrozy stawu biodrowego. Jednocześnie skrócenie kończyny i ograniczenie jej mobilności nie jest wykryte.

Obraz kliniczny nietypowego reaktywnego zapalenia stawów i zapalenia stawu kręgosłupa może przypominać kliniczne objawy artrozy stawu biodrowego. Jednak ból występuje u pacjentów głównie w nocy lub w spoczynku, gdy chodzenie nie nasila się, ale przeciwnie, osłabia. Rano pacjenci zauważają sztywność stawów, która mija po kilku godzinach.

Leczenie artrozy stawu biodrowego

Ortopedowie są zaangażowani w leczenie artrozy stawów biodrowych. Przy stopniu choroby I i II wskazano terapię konserwatywną. W wyraźnym zespole bólu pacjentom przepisuje się w krótkim kursie niestardzioidowych leków przeciwzapalnych. Nie należy ich przyjmować przez długi czas, ponieważ nie tylko mają negatywny wpływ na narządy przewodu pokarmowego, ale także tłumią zdolności regeneracyjne chrząstki hialiny.

W schemacie leczenia artrozy stawu biodrowego obejmują one chondroprotektory i rozszerzenie naczyń, co stwarza optymalne możliwości przywrócenia uszkodzonych tkanek chrząstki. Z wyraźnym skurczem mięśni może wymagać powołania środkowych środków odpoczynku mięśni.

W tych przypadkach, gdy nie można zatrzymać zespołu bólu z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi, uciekają się do wstrzyknięć kortykosteroidów.

Lokalne leczenie artrozy stawu biodrowego za pomocą maści ocieplających pozwala zmniejszyć skurcz mięśni i nieco osłabiony ból z powodu rozpraszania działania.

W złożonej terapii artrozy stawu biodrowego stosuje się również metody fizjoterapeutyczne:

• magnetoterapia;
• induktotermia;

• Uhf;
• terapia laserowa;
• leczenie ultradźwiękowe;
• masaż;
• Gimnastyka medyczna;
• Terapia ręczna.

Odżywianie diety w artrozy stawu biodrowego ma na celu korekcję masy ciała i normalizację procesów metabolicznych. Zmniejszenie masy ciała zmniejsza obciążenie stawów biodrowych, a tym samym spowalnia postęp choroby.

Aby rozładować dotknięty staw, lekarz może zalecić, aby pacjenci poszli do kul lub trzciny.

W przypadku III stopień artrozy stawu biodrowego leczenie konserwatywne jest nieefektywne. W takim przypadku możliwe jest poprawa stanu pacjenta, możliwe jest zwrócenie normalnej mobilności tylko w wyniku interwencji chirurgicznej - zastępując zniszczonego stawu sztucznym (endoprotetyka stawowa).

Możliwe konsekwencje i komplikacje

Najpoważniejsze powikłanie postępującego artrozy stawu biodrowego jest niepełnosprawność z powodu utraty ruchu w stawie. Dzięki dwustronnej coksartrozy pacjent traci zdolność do niezależnego poruszania się i potrzebuje stałej obcych opieki. Długi pobyt w łóżku w jednej pozycji stwarza warunki wystąpienia stagnacji (hipostatycznej) zapalenia płuc, które trudno ulegać i może prowadzić do śmierci.

Patologia nie jest dziedziczona, ale dziecko dziedziczy cechy struktury układu mięśniowo -szkieletowego od rodziców, co może powodować artrozę stawu biodrowego.

Prognoza

Arthrozia stawów biodrowych jest postępującą przewlekłą chorobą, którą można całkowicie wyleczyć tylko we wczesnych stadiach, podlegając eliminacji przyczyny choroby. W innych przypadkach terapia pozwala spowolnić swój kurs, jednak z czasem istnieje potrzeba implantacji endoprostez bioder. Takie operacje w 95% przypadków zapewniają całkowite przywrócenie mobilności kończyn, przywracają wydajność pacjenta. Życie służby współczesnych protez wynosi 15-20 lat, po czym podlegają wymianie.

Zapobieganie

Zapobieganie artrozy stawu biodrowego ma na celu wyeliminowanie przyczyn, które mogą prowadzić do rozwoju tej choroby i obejmuje:

• terminowe wykrywanie i leczenie chorób i urazów stawu biodrowego;
• odrzucenie trybu życia siedzącego, regularna, ale nie nadmierna aktywność fizyczna;
• kontrola masy ciała;
• Racjonalne odżywianie;
• Odmowa złych nawyków.